Wachtende man van klei - reflectieverslag beeldend onderwijs

Wachtende man, klei

Betekenis 

De opdracht was om uit een homp klei een wachtende man te kneden. Als ik aan wachtende mensen denk, dan denk ik aan mensen die leunen of onderuitgezakt zitten, ergernis, en vaak kijken of de tijd al voorbij is. Dit laatste doe ik zelf heel veel als ik ergens op wacht, dus dit wilde ik dan ook in mijn eigen wachtende mannetje verwerken.

Vorm

Ik heb verschillende dingen gedaan om mijn mannetje er zo ‘wachtend’ mogelijk uit te laten zien. Mijn mannetje staat niet maar zit, omdat ik van mezelf weet dat wanneer ik lang moet wachten ik er zelf ook maar bij ga zitten. Dan heb ik gewoon geen zin meer om te staan omdat het me allemaal te lang duurt en zoiets ga je dan in je benen voelen. Verder houdt hij zijn arm omhoog met zijn horloge om zijn pols, dit om de tijd te kunnen zien. Om deze zelfde reden heb ik zijn hoofd en nek zo geboetseerd dat die schuin omlaag kijkt, zodat hij dus naar zijn horloge kijkt; het moment waarop je vrijwel zeker weet dat iemand aan het wachten is.
Ik heb mijn mannetje bewust laten zitten in plaats van staan. Zo ziet hij er echt wachtend uit, want als je lang moet wachten ga je daar meestal maar bij zitten. (vormsoort)
Ook heeft het mannetje om zijn pols een horloge zitten waar hij op kijkt, met zijn hoofd schuin gekanteld zodat hij de tijd goed kan zien. (compositie)

Materie

Het materiaal waarmee we gewerkt hebben was chamotteklei, dit hebben we bewerkt met spatels en soortgelijk gereedschap. Ander materiaal had voor mij bij deze opdracht wel gemogen op zich. Niet zozeer als aanvulling, maar misschien een ander soort klei ter vervanging van de klei die we nu gebruikt hebben, omdat ik die toch fijner en bewerkelijker vind.

beschouwing

Vooraf aan de opdracht kregen we meerdere afbeeldingen te zien van wachtende mensen en van standbeelden van wachtende mensen. Echter heb ik niet echt een afbeelding gebruikt ter inspiratie, maar heb ik het volledig gebaseerd op mijn eigen ervaringen met wachten. Welke houding heb ik zelf als ik wacht, wat doe ik als ik wacht, dat soort dingen. Wel leek het mij leuk een wachtende man te maken in plaats van vrouw en heb ik de telefoon waar ik vaak de tijd op check vervangen voor een horloge omdat ik dat kenmerkender vind. Op een telefoon kun je tenslotte ook andere dingen doen dan de tijd checken en een horloge heeft echt als hoofddoel om de tijd te weergeven. 

werkwijze

Dit was de eerste keer dat ik met dit soort klei werkte, want vroeger gebruikte ik zowel thuis als op de basisschool Das klei. Het viel me op dat de klei heel erg hard was en dat het zwaar was om te kneden. Dit vond ik persoonlijk best lastig omdat het een vrij grote homp klei was die ik ,hoeveel kracht ik ook zette, nauwelijks in een vorm kon brengen.

onderzoek

Stap 1: Ik ben begonnen met het kneden van de klei om het zo tot een geheel te maken en ook om de lucht eruit te halen. Hier kwam ik er achter dat de klei heel stevig, ietwat koud en vooral zwaar te kneden is.

Stap 2: Vervolgens begon ik aan het hoofd. Die vormde ik door aan de bovenkant een deel van de klei samen te knijpen en omhoog te duwen. Hierdoor werd de klei op de plek waar ik druk zette wat dunner, en daarboven bleef een bolletje klei over. Dit bolletje vormde het hoofd, en het verdunde deel werd vanzelfsprekend de nek. De rest van de vorm wist ik ook al, omdat het een weergave is van hoe ik zelf ben als ik wacht. Qua houding althans.

Stap 3: vanaf hier vond ik het erg lastig worden. Het hoofd vormen lukt vrij makkelijk, maar het vormen van de armen en de benen en uiteindelijk het lijf vond ik moeilijk en kreeg ik dan ook niet voor elkaar. Na het een tijd geprobeerd te hebben heb ik toch maar hulp gevraagd aan mijn docent. Dit doe ik liever niet dan wel bij beeldende opdrachten – ik krijg dan het gevoel dat het minder mijn opdracht is en dat ik omwille van die zijwieltjes die ik dan krijg lager zal scoren – maar gezien de tijd zag ik geen andere optie.

Het begint erop te lijken

Stap 4: Nadat de benen voor mij gemaakt werden ter voorbeeld van het vormen van het lichaam ben ik aan de slag gegaan met de armen. Om de arm die hij omhoog zou houden te kunnen maken had ik veel extra klei nodig. Die heb ik dan ook van elders van het lichaam, waar die nog meer dan genoeg klei had zitten, weggehaald en verplaatst naar zijn arm. Vaak was het gewoon over zijn lichaam ‘heen te schuiven’ als het ware, maar op de plekken waar dat wat moeilijker ging heb ik toch iets gesjoemeld en wat klei losgesneden en op de arm weer bevestigd. Dit is minder wenselijk, omdat de klei zich dan opnieuw aan elkaar moet hechten, zodat het niet losraakt tijdens het bakken. Als je de klei van plek naar plek verschuift en kneed blijft het wel een massa en zal je dit probleem niet hebben. Toch zag ik soms dus geen andere optie en heb ik toen de beginnende klei-arm en het stuk klei dat ik ging bevestigen nat gemaakt, om het vervolgens tegen elkaar te drukken en over de randen te wrijven. Als de klei iets wittig wordt daar waar je water gebruikt en je ziet de grens tussen de (voormalig) twee stukken klei niet meer, heb je het goed gedaan.

Hij heeft zijn horloge al, nu nog even netter afwerken.

Close-up horloge en arm

Stap 5: Toen ik de rechterarm af had, hoefde ik alleen nog maar de linker te maken. Aan deze kant zat nog veel overtollig klei, dus genoeg om de arm mee te boetseren. Eerst heb ik gekeken hoeveel van die klei ik nodig zou hebben om de arm mee te maken, en vervolgens heb ik daar een incisie gemaakt. Zo zat de klei aan de bovenkant – net als bij een mens -  toch nog vast, maar zou de arm wel iets naast zijn lichaam komen te hangen in plaats van er strak tegenaan. Toen ben ik hem wat ronder gaan kneden en heb ik er een arm van gemaakt.Als laatste voegde ik het horloge toe aan zijn rechterarm en een koffertje aan zijn linker, en zo werd mijn mannetje van klei, een echte wachtende man (van klei uiteraard) ! 

Met koffertje en al!

Geslaagd: Ik vind dat je duidelijk kunt zien dat het een mannetje is die aan het wachten is, hij voldoet dus aan mijn interpretatie van de opdracht.

Kan beter: Ik vind hem vrij karig. Doordat ik in het begin het kneden en vormen van lichaamsdelen niet echt in de vingers had, ben ik daar veel tijd aan verloren. Die gemiste tijd heeft er nu dus voor gezorgd dat mijn mannetje geen leuke hoed heeft, geen haar en zelfs geen kleren aan. Wel heb ik, naast het horloge, nog wel een koffertje toegevoegd zodat die nog iets als een accessoire had, maar zonder stropdas of iets anders zakelijks is dit lastig te herkennen.